Εφημερίδα: Αγγελιοφόρος
Πέμπτη 6 Ιουλίου 2005, ώρα 9:00 τοπική, τόπος σταθμός «King's
Cross» του Λονδρέζικου Μετρό. Μαζί με τους συναδέλφους στο κοινοβούλιο
Μιχάλη Γιαννάκη, Κώστα Τσιάρα και Γιώργο Βλάχο βρισκόμαστε στο Λονδίνο
στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος της Βουλής και πλησιάζουμε στο
σταθμό που βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από το ξενοδοχείο
που διαμένουμε. Και ξαφνικά ένα κλικ, μια έκρηξη, ένα απάνθρωπο
τρομοκρατικό χτύπημα, μια ακόμη θλιβερή σελίδα στην σύγχρονη ιστορία.
Ζήσαμε από κοντά τα χτυπήματα των τρομοκρατών στο Λονδίνο. Είδαμε για
πρώτη φορά ιδίοις όμμασι το απεχθές πρόσωπό της. Το είδαμε στους
μαύρους καπνούς που έβγαιναν από τον υπόγειο, στους επιβάτες που
έτρεχαν αλαφιασμένοι, σε όσους εναγωνίως αλλά μάταια επιχειρούσαν να
επικοινωνήσουν με τα κινητά τους ώστε να μάθουν για τα αγαπημένα τους
πρόσωπα, το είδαμε σε κάθε γωνιά μιας πόλης που παρακολουθούσε
φοβισμένη και αμήχανη τις εξελίξεις.
Η τρομοκρατία έδωσε ένα νέο βροντερό παρών επιλέγοντας να χτυπήσει
σε μια μητρόπολη-σύμβολο του δυτικού κόσμου. Έστειλε ένα νέο μήνυμα που
ασφαλώς δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με τη σύνοδο των G-8 που λάμβανε
χώρα στην κοντινή Σκωτία, αλλά και με την μόλις προ μίας ημέρας ανάληψη
της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012.
Η βρετανική πρωτεύουσα πέρασε σε μια στιγμή από τη χαρά στη λύπη.
Από την αισιοδοξία στον φόβο. Και μαζί πέρασε και όλος ο δυτικός
κόσμος, όλες οι σύγχρονες και δημοκρατικές κοινωνίες σε μια νέα φάση
προβληματισμού και ανησυχίας. Στόχος των τρομοκρατών είναι ο φόβος, η
διάλυση του κοινωνικού ιστού, η απορύθμιση και ο αποσυντονισμός. Και
για να πετύχουν τους στόχους τους δεν διστάζουν να στραφούν κατά αθώων
πολιτών, δεν διστάζουν να βάψουν τις προκηρύξεις τους με αίμα. Αίμα
γυναικών, εργαζόμενων, οικογενειαρχών ακόμη και μικρών παιδιών. Είναι
χρέος και ευθύνη όλου του πολιτικού κόσμου και πρωτίστως όλων των
πολιτών μπροστά σε τέτοιες πρακτικές να σταθούμε όρθιοι, ενωμένοι και
δυνατοί και να δώσουμε ακόμη πιο δυνατά τη μάχη για δημοκρατία, διάλογο
και παράλληλα πάταξη όλων των εκφάνσεων της τρομοκρατίας, από όπου και
αν αυτή προέρχεται. Είναι, όμως, συνάμα και χρέος των «ισχυρών» να
ακούσουν περισσότερο τη φωνή και τις ανάγκες των πολιτών, να δουν από
πιο κοντά τα προβλήματά τους και την αντιμετώπισή τους. Διότι στον 21ο
αιώνα όπως η πολιτική δεν γίνεται με τυφλή βία έτσι πρέπει να γίνεται
με σύνθεση και συνεννόηση και με γνώμονα τον άνθρωπο.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον βρετανικό λαό και σε όσους έχουν
υποστεί τέτοιες επιθέσεις, όπως παλαιότερα η Νέα Υόρκη και η Μαδρίτη.
Στέλνουμε, όμως, το αποφασιστικό μήνυμα ότι οι τρομοκρατικές ενέργειες
δεν πρόκειται να κάμψουν το ηθικό και την αποφασιστικότητά μας για
κοινωνίες δημοκρατικές, κοινωνίες των πολιτών.
